Analiza zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa placówek dyplomatycznych RP oraz innych państw NATO w kontekście wybranych ataków hakerskich – nowy raport

Niniejsza publikacja ma służyć przybliżeniu tematyki zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa
placówek dyplomatycznych Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych państw NATO
w kontekście ostatnich ataków hakerskich.

Po agresji Rosji na Ukrainę Polska oraz reprezentujące ją instytucje coraz częściej
padają ofiarą cyberataków. Odpowiedzialność za wiele z nich jest przypisywana
grupom hakerskim działającym w bliskim, często wręcz bezpośrednim, powiązaniu
z Federacją Rosyjską i stanowią one konsekwencję zaangażowania RP w pomoc
Ukraińcom. Szczególnie zagrożonym obszarem jest infrastruktura krytyczna, zwłaszcza
sektor transportowy, z uwagi na biegnące przez terytorium RP szlaki służące
przekazywaniu międzynarodowego wsparcia dla Ukrainy.
Grupy hakerskie realizujące cyberataki mają różne cele, w tym wykradanie wrażliwych
informacji, zakłócanie dostępu do usług oraz szerzenie dezinformacji. Działania te
negatywnie wpływają na interesy osób i instytucji nimi dotkniętych. Ich celem są
zarówno instytucje rządowe, jak i przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe oraz
pojedyncze osoby.
Warto mieć świadomość, jakie są sposoby postępowania tego typu grup działających
na różnych kierunkach, dlatego też w niniejszej publikacji przedstawimy przykłady
ataków wymierzonych w istotne dla bezpieczeństwa państwowego instytucje rządowe
krajów UE i NATO, którymi są placówki dyplomatyczne. Nawiążemy również do ostatnio
rozpoznanych operacji ukierunkowanych bezpośrednio na przedstawicielstwa
dyplomatyczne Rzeczypospolitej Polskiej. Mamy nadzieję, że publikacja ta dostarczy
Państwu wartościowych informacji na temat cyberzagrożeń związanych z działalnością
grup hakerskich przeciwko ww. instytucjom.

Zapraszamy do lektury: Link do pełnego raportu w PDF

Podziel się postem:

Najnowsze:

Bezpieczeństwo

2FA ma lukę: Jak atak „Pixnapping” kradnie kody z Androida w kilka sekund i jak zbudować silniejszą obronę

W cyfrowym świecie, gdzie wycieki danych i kradzieże haseł stały się codziennością, włączenie uwierzytelniania dwuskładnikowego (2FA) jest powszechnie uznawane za jeden z najskuteczniejszych kroków w celu ochrony swojej tożsamości online. Mechanizm ten, znany również jako weryfikacja dwuetapowa, stanowi dodatkową warstwę zabezpieczeń, która wymaga od użytkownika przedstawienia dwóch różnych form dowodu tożsamości, zanim uzyska dostęp do konta.1 Zazwyczaj jest to kombinacja czegoś, co użytkownik wie (hasło lub kod PIN), z czymś, co posiada (smartfon, fizyczny klucz bezpieczeństwa) lub czymś, kim jest (odcisk palca, skan twarzy).

Bezpieczeństwo

Łańcuch Eksploatacji w Linux: Jak Dwa Błędy w PAM i udisks Prowadzą do Pełnego Przejęcia Systemu (CVE-2025-6018 & CVE-2025-6019)

W cyfrowym świecie bezpieczeństwa, eskalacja uprawnień (privilege escalation) jest jednym z najpoważniejszych zagrożeń. Umożliwia atakującemu, który posiada jedynie podstawowe konto użytkownika, zdobycie pełnej kontroli administracyjnej (root) nad systemem. Niedawne odkrycie przez Qualys Threat Research Unit stanowi podręcznikowy przykład tego, jak dwie pozornie odizolowane podatności mogą zostać połączone w niszczycielski łańcuch ataku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *